Ένα Σπίτι για Μας

Το μικρό σπίτι
ζέσταινε τις ανάσες
και τα χνώτα μας
κάτω από κρύα σεντόνια

το μικρό παράθυρο
άνοιγε ελπίδες
όταν μας τρύπαγε
η μοναξιά του σεληνόφωτος

η μικρή πόρτα
άφηνε τις ανείπωτες λέξεις
να τρυπώνουν απ’ τις χαραμάδες της

στο χαμηλό ταβάνι
έσκαγαν με μανία
πάνω τα όνειρά μας.

Όλα τόσο μικρά,
μα χωρούσαμε.
Όλα τόσο παγωμένα,
μα το αίμα κυλούσε.
Όλα τόσο καλά κρυμμένα,
μα τα βρήκαμε!